Mały sosnowy zagajnik

Xanatos

Spojrzał na jasną wilczycę, która podleciała do niego.
- Idź sobie - powiedział do wilka, prawie na niego nie patrząc. - Mam was dosyć.

Aisha

Nie ładnie tak się zwracać do Ai, ponieważ ona potrafi zmienić czyjeś życie w koszmar. Jednak z dziwnej przyczyny polubiła tego człowieka i było jej go troszkę żal. Podeszła do niego, a swym łebkiem otarła się o jego rękę.
- Nie bądź na mnie złyy. - Powiedziała, ale człowiek usłyszał tylko skomlenie.

Xanatos

Popatrzył na wilczycę.
- Czego chcesz? Nie lubię się miziać z pieskami - mruknął cicho, nie odwzajemniając dotyku. Nie zabrał również ręki od jej głowy.

Aisha

Znowu totalna olewka? Tego jest już za wiele i na pewno Ai dopilnuje by ja zapamiętał na długi czas, ale to nie teraz. Skoczyła na niego, a dokładniej na jego nogi i położyła się tam na plecach. Łapką zaczepiła o jego bluzkę i lekko uśmiechnęła się.

Xanatos

"Nosz ku*wa co za pies jakiś dziwny..." pomyślał. Popatrzył jeszcze na wilczycę i nie wiedział, czy zwalić ją z kolan, czy pozwolić jej leżeć. Po chwili doszedł do wniosku, że mogłaby się wkurzyć i zostawił ją w spokoju. Przynajmniej będzie mu ciepło...

Aisha

Yea! Nie zrzucił jej. Zaczęła lekko machać ogonem i przyglądała mu się dokładnie. Była ciekawa czy człowiek pamięta ją, bo przecież jakieś dwa dni temu go osrała. No mniejsza o to. Na jej pysku widniał wielgaśny uśmiech radości, podniosła się i tak jak zamierzała łapami oparła się o jego klatę, a następnie liznęła go w twarz. Machała rytmicznie ogonem i była.... po prostu szczęśliwa.

Xanatos

- Nosz kurde! - powiedział głośno, wycierając wierzchem dłoni miejsce, gdzie polizała go wilczyca.
Zsunął ją z powrotem na kolana. Nie miał ochoty trzymać wielkiego psa na swojej klacie i dawać się mu lizać.

Aisha

Wywaliła jęzor na wierzch i nadzwyczajnie dzisiaj świrowała. Była na tyle duża by móc ogrzać człowieka, a nawet go przygnieść.
- Szkoda, że mnie nie rozumiesz.. - Rzekła, lecz człowiek usłyszał tylko ciche pomruki. Niestety ludzie nie rozumieją wilczej mowy, ale zdarzają się wyjątki. Wlepiła wzrok w niego., a dokładniej w jego oczyska.

Xanatos

- Co tak patrzysz? - spytał i odwzajemnił jej spojrzenie. Podrapał ją po plecach i oparł się o pień drzewa.

Aisha

Zamerdała ogonem, a gdy tylko zaczął ją drapać to jej łapa zaczęła lekko latać do przodu i do tyłu. Coś zapewne ją tam swędziało. Położyła głowę na jego nogach i zaczęła rozmyślać nad wszystkim i chyba jako jedyna w tej krainie była choć w jednej setnej udomowiona.
- Patrzę na twoje oczy. - Jednak ona rozumie ludzką mowę.

Xanatos

Nie zrozumiał pomrukiwania wilczycy, więc podrapał ją jeszcze chwilę, a później przestał. Spojrzał przed siebie, na drzewa i skrzywił się lekko.
- Przydałoby się gdzieś iść.. - mruknął.

Aisha

Podniosła się i spojrzała na człowieka. Zamerdała ogonem i bardzo chciała się wybrać na przechadzkę. Zaszczekała iż chciała oznajmić, że też idzie. Rozejrzała się dookoła, a po chwili zamachała swymi skrzydłami i ponownie je złożyła.

Xanatos

- No co? Ty też chcesz iść? - mruknął ponownie i spojrzał na nią. - Nie muszę cię przecież wyprowadzać, a już mi się odechciało łażenie po tym zadupiu.
Skrzyżował ręce na piersi i zamknął oczy.

Aisha

Machnęła ogonem i oczywiście skoczyła na niego. Uśmiechnęła się szeroko i liznęła go w twarz.
- Ja chcę z tobąą.... - Rzekła z takim wyrazem pyska -> :3.

Xanatos

- Nigdzie niee idee - odpowiedział, nie zmieniając swojej pozycji.
To nic, że na nim leżała. Xanatos zbyt bardzo nie lubił psów (więc nie wiedział nawet, że to wilki), dlatego nie miał najmniejszego zamiaru iść z nią gdziekolwiek.