Las dębowy

Cody

Zignorował podanie łapy.
-Jestem..Jestem nikim.- mruknął.

Patrix

-Aha,dość dziwne imię ale dobra.No ale wiesz nie jesteś nikim przecież każdy jest kimś chociaz wiadomo że każdy ma jakieś wady.Prawda Zuzu?
-Po czym spojrzał na Zuzu który siedział i nic nie robił.Potem odsunął się od basiora i przysiadł pod pierwszym lepszym dębem.
-Ałć!
-Powiedział wilk i wstał po czym przyłożył łapę do serca.

Zuzu

- Każdy jest kimś ... Trzeba tylko w to uwierzyć... - powiedział prawie niesłyszalnym tonem.
- Czekasz na Lacoi, prawda ? Łączy was już coś ? - uderzył ogonem o ziemie i położył się na ziemi.

Cody

Podniósł głowę słysząc jej imię.
-Prawda czekam, ale to jest mało prawdopodobne żeby ona się tutaj zjawiła.- mruknął.
-Jesteśmy przyjaciółmi.-dodał. Znów opuścił głowę.

Zuzu

Spojrzał na drzewa które " tańczyły " w rytmie wiatru.
- Wybacz kolego, ale muszę lecieć. - spojrzał na niego.
- Cóż obiecuję Ci że Lacoi zjawi się za godzinę. - dodał.
- Ohh , ta siostra.- dodał wybiegając z lasu.

Cody

Nic nie odpowiedział. Położył się i zastanawiał się nad jego słowami. Zasnął.

Lacoi

Przyszła do lasu.

Cody

Poczuł zapach Lacoi. Znużony snem otworzył ledwo co powieki i zobaczył ją. Po raz kolejny jego węch go nie mylił. Wstał jeszcze lekko chwiejąc się na łapach.
-uhmm...Witaj, Lacoi.- rzekł trochę zawstydzony.

Lacoi

-Co ci się stało? - spytała spoglądając na niego.

Cody

-hmm...Nic takiego.- odpowiedział.

Lacoi

- Czyżby na pewno? - podeszła bliżej i spojrzała w jego puste oczy, jakoś nie mogła patrzeć na nie nadal więc spojrzała w gwiazdy.
- Lubisz Zuko? - zadała pytanie odstraszając swój wstyd.

Cody

-Cóż, nie jest taki zły.- odpowiedział.

Lacoi

Położyła się na ziemi, wsłuchując się w nocne odgłosy.
- A skąd pochodzisz? - zadała pytanie lekko oblizując swój pyszczek po marnej kolacji.

Cody

-ehh..Nie ważne, na pewno nie chciałabyś się tam znaleźć.- odparł.

Lacoi

Pokiwała uszami.
- A co się stało z twoją rodziną ?